Yazar "Gündüz, Ayten" seçeneğine göre listele
Listeleniyor 1 - 16 / 16
Sayfa Başına Sonuç
Sıralama seçenekleri
Öğe Ayaktan başvuran hastaların idrar kültürlerinde üretilen Escherichia coli izolatlarında antimikrobiyal direnç oranları: beş yıllık analiz(2023) Gündüz, Ayten; Mansur, AhmetÖZET Amaç: Escherichia coli (E. coli), dünya çapında bakteriyel enfeksiyonların en yaygın patojenidir ve üriner sistem enfeksiyonlarının (ÜSE) %80 kadarından sorumludur. Son yıllarda E. coli’nin neden olduğu enfeksiyonların tedavisinde kullanılan antimikrobiyallere karşı direnç tüm dünyada artmakta olup tedavi başarısızlığını ve tedavi maliyetlerindeki artışı önlemek için direnç oranlarının sürekli olarak izlenmesi ve ampirik tedavi önerilerinin güncellenmesi gerekmektedir. Yöntem: Bu çalışmada, 2015-2019 yılları arasında Malatya Eğitim ve Araştırma Hastanesi Mikrobiyoloji laboratuvarına tüm polikliniklerden gönderilen idrar kültürü örneklerinde üreyen E. coli suşlarının antimikrobiyal direnç oranları retrospektif olarak incelenmiştir. Anlamlı sayıda üremesi olan plaklardaki bakterilerin identifikasyonu ve antimikrobiyal duyarlılık testleri (ADT) için konvansiyonel yöntemler ve Vitek 2 Compact otomatize sistemi (BioMérieux, Fransa) kullanılmıştır. ADT sonuçları Antibiyotik duyarlılık testleri üzerinde Avrupa Komitesi (EUCAST) kılavuzlarına göre duyarlı ve dirençli olarak belirlenmiştir. Bulgular: Beş yıllık sürede poliklinik hastalarının idrar kültürlerinin %14,8 (22636/153006)’inde anlamlı üreme tespit edilerek tanımlama ve ADT’leri çalışılmıştır. Tanımlanan etkenlerin %68,3 (15475/22636)’ünü E. coli oluşturmuştur. Direnç oranlarının en yüksek olduğu antimikrobiyal ilaçlar sırasıyla ampisilin (%65,2), amoksisilin/klavulanat (%38,5), trimetoprim/sulfametoksazol (%36,3), sefaleksin (%35) ve sefuroksim (%31,3) olarak tespit edilmiştir. En az direnç oranları sırasıyla; karbapenemlere (%0,6-2,1), fosfomisine (%3,6), nitrofurantoine (%5,8) ve amikasine (%7,5) karşı bulunmuştur. Kinolon direnç oranları levofloksasine %16,7 ve siprofloksasine %19,1 ve norfloksasine %21,9 olarak bulunmuştur. Sonuç: Amerikan Enfeksiyon Hastalıkları Derneği [Infectious Diseases Society of America (IDSA)] rehberinde ÜSE tedavisinde ilk seçenek olarak trimetoprim/sulfametoksazol, alternatif olarak da kinolonlar tavsiye edilmektedir. Ayrıca uluslararası tedavi rehberleri, komplikasyonsuz alt ÜSE’lerin ampirik tedavisinde direnç oranları %20’den yüksek antimikrobiyallerin kullanımını önermemektedir. Çalışmamızda; levofloksasin, siprofloksasin ve norfloksasin direnç oranları birbirine yakın olup ampirik tedavi için uygun görünmektedir, ancak trimetoprim/sulfametoksazol direnç oranı yüksek göörülmüştür (%36,3). Toplum kökenli hasta idrar örneklerinden beş yıllık sürede izole edilen E. coli izolatlarında saptadığımız %26,1’lik GSBL (genişlemiş spektrumlu ß-laktamaz) oranıyla birlikte, direnç oranları yüksek ampisilin, amoksisilin, amoksisilin/klavulanat, trimetoprim/sulfametoksazol ve sefalosporinlerin ampirik tedavi için uygun olmadığını düşünmekteyiz. Çalışmamızdaki sonuçlara dayanarak fosfomisinin tek doz oral kullanım avantajı, yüksek hasta uyumu ve düşük yan etki profili ile ayaktan hastalarda ampirik tedavi için ilk seçilecek ilaç olduğunu ve özellikle nonkomplike ÜSE’lerin ampirik tedavisinde nitrofurantoinin alternatif olduğunu düşünmekteyiz.Öğe Change in antimicrobial resistance rates in Pseudomonas aeruginosa isolates by years: Analysis for seven years(Refik Saydam National Public Health Agency (RSNPHA), 2025) Mansur, Ahmet; Gündüz, AytenObjective: Pseudomonas aeruginosa is naturally resistant to many antimicrobial drugs, and resistance rates against currently available antimicrobials may vary according to different geographical regions, hospitals and years. The ability to develop resistance to antimicrobials during the treatment of infections causes treatment difficulties and requires constant monitoring of the resistance profile. This study aimed to retrospectively determine the resistance rates of P. aeruginosa strains isolated from different culture samples sent to the microbiology laboratory from hospitalized patients to various antimicrobials and to examine their changes over the years. Methods: 1746 P. aeruginosa isolates grown in inpatient culture samples sent to the microbiology laboratory from all clinics between January 2016 and December 2022 were evaluated retrospectively. Vitek 2 Compact automated system (BioMérieux, France) was used for antimicrobial susceptibility testing (AST). AST results were evaluated according to Minimum Inhibitory Concentration (MIC) values according to the European Committee on Antimicrobial Susceptibility Testing (EUCAST) guidelines. EUCAST and Clinical and Laboratory Standards Institute (CLSI) guidelines only approve the broth microdilution method for colistin resistance, so colistin resistance rates were not included in our study. Results: P. aeruginosa strains were isolated most frequently from respiratory tract samples (57.2%) and urine samples (24.5%), and most frequently from samples sent from Intensive Care Units (ICU) (60.4%). The lowest antimicrobial resistance rates for all strains isolated in seven years were amikacin (16.3%) and ceftazidime (22.3%), while meropenem resistance was 33.6% and imipenem resistance was 44.3%. Ciprofloxacin (47.9%) and piperacillin-tazobactam (51.1%) were found to be the antimicrobials with the highest resistance rates. Resistance rates for all other antimicrobials, except amikacin and aztreonam, increased significantly from 2016 to 2022 (p<0,001- p:0,002). Conclusion: In our study, amikacin and ceftazidime were determined to be the most effective antibiotics for P. aeruginosa strains, and there are increasing resistance rates against antimicrobials over the years. Continuous monitoring of antimicrobial resistance rates for each hospital will contribute to the determination of empirical treatment options and appropriate treatment approaches. © 2025 Elsevier B.V., All rights reserved.Öğe Comparison of Conjunctival Flora of Turkish and Syrian Individuals(Aksaray Üniversitesi, 2025) Gök, Zarife Ekici; Gündüz, AytenAim: The refugee problem is a problem that has been going on all over the world for many years and has reached increasingly larger dimensions. Turkey is one of the leading countries hosting Syrian refugees. In this study, we aimed to evaluate the conjunctival flora of Syrian refugees and Turkish individuals admitted to our clinic and to compare the results. Materials and Methods: A total of 96 patients, 55 Turkish and 41 Syrian, were included in the study. A swab was taken from the conjunctiva of the lower eyelid of the patients with a sterile swab. The samples were cultured on Eosin Methylene Blue (EMB) agar, Sabouraud dextrose agar, chocolate agar and 5% sheep blood agar media in the microbiology laboratory. Results: Conjunctival culture positivity was 53.7% in Syrian refugees and 52.7% in Turkish individuals (p=0.92). Coagulase Negative Staphylococcus (CNS) was the most frequently isolated microorganism in Turks (32.7%) and Syrian refugees (46.3%) (p=0.19). CNS was isolated in 18 (32.7%) Turks, Streptococcus spp. was isolated in 10 (18.2%), Staphylococcus aureus in 7 (12.7), Corynebacterium spp. in 6 (10.9%), Bacillus spp. in 7 (12.7%), Micrococcus spp. in 1 (1.8%), Neisseria spp. in 1 (1.8%). In conjunctival cultures of Syrian refugees, CNS was isolated in 19 (46.3%), Corynebacterium spp. in 7 (17.1%), Streptococcus spp. in 3 (7.3%), Staphylococcus aureus in 2 (4.9%), Bacillus spp. in 5 (12.2%), Micrococcus spp. in 1 (1%). Conclusion: Conjunctival growth was similar in Turks and Syrian refugees and CNS was the most frequently isolated bacterium. The bacterial species isolated were similar in the two groups and there was no statistically significant difference in the frequency of these bacteria.Öğe Comparison of the simultaneous conjunctiva and oropharynx–nasopharynx swab results in patients applying to the SARS-CoV-2 outpatient clinic for the first time(Wiley, 2021) Gündüz, Ayten; Fırat, Murat; Türkoğlu, GamzeThe aim is to comparatively evaluate the results of simultaneous conjunctiva and oropharynx–nasopharynx (ONP) swabs in patients who had presented to the outpatient department with a suspicion of severe acute respiratory syndrome coronavirus 2 (SARS-CoV-2). An ONP sample was obtained following bilateral conjunctiva swabs in 85 subjects with a contact history or symptoms but unknown SARS-CoV-2 status and with no ocular symptoms or findings. The results were evaluated according to the patient's symptoms and how the swab was taken. The conjunctiva swab was positive in 29 (34.1%) cases and the ONP swab in 20 (23.5%) cases. Both methods produced positive results in 11 (14.1%) cases. The mean cycle threshold (Ct) value was 30.15 ± 3.41 in symptomatic cases and 33.62 ± 1.76 in asymptomatic cases (p =.008). The mean Ct value was 24.37 ± 3.48 when only the ONP swab was positive and 31.22 ± 1.99 when only the conjunctiva swab was positive. In cases that were positive by both methods, the mean Ct value was 25.21 ± 4.94 for the ONP swab and 30.29 ± 5.05 for the conjunctiva swab. We found higher SARS-CoV-2 detection rates with the conjunctiva swab than the ONP swab in cases with unknown SARS-CoV-2 status in the early period. In addition, the conjunctival viral load seemed to be higher in symptomatic cases than in asymptomatic cases. We, therefore, believe a conjunctiva swab could be an alternative method to detect SARS-CoV-2 at the time of the first presentation to the outpatient department. © 2021 Wiley Periodicals LLCÖğe COVID-19 Hastalarında Semptomatik Reenfeksiyonlar: Aşılama Öncesi Dönemde Retrospektif Bir Çalışma(2021-08-08) Gündüz, Ayten; Türkoğlu, Gamze; Yakupoğulları, YusufBu çalışmada COVID-19 (Coronavirus Disease 2019) hastalığına neden olan yeni koronavirus (SARSCoV-2; Severe acute respiratory syndrome coronavirus-2) tanısı için yapılan gerçek zamanlı polimeraz zincir reaksiyonu (RT-PCR) testi pozitif olan hastalarda reenfeksiyon oranlarını ve bu enfeksiyonların özelliklerini irdelemek ve literatür bilgileriyle karşılaştırmak amaçlanmıştır. Çalışmada 01.03.2020 ile 31.12.2020 tarihleri arasında COVID-19 şüphesi ile hastanemize başvuran ve SARS-CoV-2 RT-PCR test sonucu pozitif çıkan 27.354 kişinin laboratuvar testi sonuçları ve hastalık bilgileri geriye dönük olarak tarandı. Hastaların ilk SARS-CoV-2 RT-PCR test pozitiflik tarihleri kaydedildi. Daha sonra ilk pozitifliği izleyen süreçte art arda en az birer hafta arayla yapılan iki kez test sonucu negatif çıkan olgular tespit edildi ve bu olgulardan tekrar test sonucu pozitif olanlar saptandı (%0.19; 36/18.726). İlk pozitiflik ile ikinci pozitiflik arasındaki sürenin en az 3 ay (90 gün) olduğu vakalar reenfeksiyon olguları olarak (18/18.726, %0.096) çalışmaya dahil edildi. Olguların 10’u (%55.6) kadın ve 8’i (%44.4) erkek hasta iken, yaş ortalaması 40.44 ±17.42 (18-74) idi. Birinci SARS-CoV-2 pozitifliği ile ikinci pozitiflik arasındaki ortalama süre 123.33 ±31.62 (90-190) gün olarak saptandı. Hastaların akciğer bilgisayarlı tomografi pozitiflik ve negatiflik oranları sırasıyla %16.7 (3/18) ve %83.3 (15/18) olarak tespit edildi. Kronik hastalığı olanların oranı %50 (9/18) iken, olmayanların oranı %50 (9/18) idi. Hastaların %11.1’i (2/18) sağlık çalışanı iken %88.9’u (16/18) sağlık çalışanı değildi. İlk ve ikinci enfeksiyonlar için laboratuvar bulguları karşılaştırıldığında laktat dehidrogenaz, C-reaktif protein, nötrofil, lenfosit, ferritin ve prokalsitonin değerleri için istatistiksel olarak anlamlı bir fark saptanmazken (p>0.05), lökosit sayıları (azalma) ve D-dimer değerlerinde (artış) anlamlı farklılıklar saptandı (sırasıyla p=0.043 ve p=0.035). Reenfeksiyon olgularının üçü %16.7 (3/18) ölümle sonuçlandı. Çalışmamız COVID-19 hastalığında iyileşme sonrası ilk 3-6 aylık dönemde reenfeksiyonların oldukça düşük oranda olduğunu, ancak kalıcı bir bağışıklık gelişmediğini göstermektedir. Prospektif ve çok merkezli çalışmaların yapılması reenfeksiyon oranlarının ve bu hastalarda klinik seyrin değerlendirilmesi için önemli olacaktır. Sunulan bu verilerin hastalığa yönelik tedavi süreçlerine ve koruyucu önlemlerin alınması için yapılacak planlamalara katkı sağlayacağı kanaatindeyiz.Öğe Effects of the february 6 earthquake on the agents growing in urine cultures and antibiotic resistance rates(2025) buğday, m. serdar; öksüz, ersoy; Gündüz, Ayten; İnceoğlu, FeyzaOBJECTIVE: The aim of this study was to investigate the effects of the February 6 earthquake on the bacteria grown in urine cultures and antibiotic resistance of patients admitted to the urology outpatient clinic. METHODS: In this study, 11,397 urine samples requested by the urology outpatient clinic between January 2022 and De- cember 2023 were examined. We evaluated the urine cultures and antibiotic resistance profiles of the pathogens in patients’ clinic in the years 2022 and 2023 separately and post-earthquake year 2023 as two separate periods, as the first 6-month period immediately after the earthquake. The pathogens grown in urine cultures and antibiotic resistance profiles were ex- amined retrospectively. Only one of the same strains isolated in consecutive repeated growths in the urine cultures of the patients was included. RESULTS: Of the 11,397 urine cultures, 6,914 were requested in 2022 and 4,483 were requested in 2023. There was no statistical difference in the growth rate between the years (13.1–14.1%). When the demographic data of the first and last 6 months of 2023 were compared, statistical differences were found between the first and last six months of 2023 in terms of the number of patients for whom culture was requested, the number of culture positives, the reproduction rate, and the number of male and female patients. The total number of patients for whom urine culture was requested was 4483 (1471 in the first six months - 3012 in the last six months) (p=0.008) and the number of culture-positive patients was 630 (184–446) (p=0.007). The reproduction rates were found to be 12.5% and 14.8%, respectively (p=0.047). It was found that the resistance rates of Escherichia coli (E. coli) to gentamicin (GN), cefuroxime (CXM), cefixime (CFM) and ceftazidime (CAZ) groups of antibiotics were higher in the first six-month period of 2023 (p<0.05). Similarly, the re - sistance rate of Klebsiella spp. to CXM and CAZ groups of antibiotics was found to be higher in the first six-month period of 2023 (p<0.05). CONCLUSION: The results of our study show that the conditions in communal living areas after the February 6 earthquake had an increasing impact on antibiotic resistance rates and antibiotic resistance rates of certain groups of antibiotics, espe- cially the Enterobacterales group were higher in the first half of 2023.Öğe Evaluation of Aerobic Conjunctival Flora in Patients with Demodex Blepharitis(2022) Gündüz, Ayten; DEMİREL, E ERSİN; Fırat, MuratObjective: Demodex species are frequently found in blepharitis cases. This study aimed to compare the conjunctival flora of eyes with Demodex-positive blepharitis and Demodex-negative blepharitis with healthy individuals. Methods: Eyelash epilation was performed to detect Demodex from 44 eyes of 44 patients with chronic blepharitis and 44 eyes of 44 healthy controls and examined under a microscope. A conjunctival swab was taken from the same eye and inoculated on eosin methylene blue agar, Sabouraud dextrose agar, chocolate agar, and 5% sheep blood agar. Aerobic conjunctival flora was evaluated among Demodex-positive blepharitis, Demodex-negative blepharitis and healthy eyes. Results: Demodex spp. was detected in 3 (6.8%) of 44 healthy controls and 24 (54.5%) of 44 patients with blepharitis. The most frequently isolated bacteria in healthy controls were coagulase-negative Staphylococci (CNS) spp. (n=32, 72.7%), Streptococcus spp. (n=16, 36.4%), Corynebacterium spp. (n=13, 29.5%). The most frequently isolated bacteria in Demodex-positive blepharitis were CNS spp. (n=14, 58.3%), Staphylococcus aureus (n=11, 45.8%), Corynebacterium spp. (n=7, 29.2%). In Demodex-negative blepharitis, CNS (n=10, 50.0%), S. aureus (n=10, 50.0%), Corynebacterium spp. (n=5, 25.0%) were most commonly isolated. S. aureus growth was significantly increased in the Demodex negative and positive blepharitis groups compared with the healthy group (p=0.001 and p=0.002, respectively). Although CNS spp. growth decreased in both groups with Demodex-negative and positive blepharitis compared with the healthy group; the decrease was significant only in those with Demodex-negative blepharitis (p=0.045). In terms of other bacterial growth, there was no significant difference between healthy eyes and Demodex positive and negative eyes with blepharitis. Conclusion: We found that Demodex blepharitis has no significant effect on conjunctival flora. Blepharitis itself may be the main factor in changes in the conjunctival flora.Öğe The Impact of COVID-19 on Conjunctival Flora(Taylor & Francis, 2021) Gündüz, Ayten; Öztürk, Emrah; Çağaşar, ÖzlemPurpose: This study aims to evaluate the effect of coronavirus disease 2019 (COVID-19) on conjunctival flora in patients hospitalized with COVID-19. Methods: This prospective, controlled study was conducted between June 2020 and December 2020. The study group consisted of 45 confirmed COVID-19 patients and 43 control subjects. The collected samples were inoculated into the Thioglycollate broth media without delay. The samples with growth were then passed on eosin methylene blue agar, sabouraud dextrose agar, chocolate agar, and 5% sheep blood agar solid media. Results: The mean age of the COVID-19 patients was 64.24 ± 15.4 years, and the control subjects were 59.72 ± 11.4 years. The culture positivity of conjunctiva samples in COVID-19 patients (95.6%) was statistically significantly higher than control subjects (76.7%) (p = .024). Coagulase-negative staphylococcus and Staphylococcus aureus’ positivity was significantly higher in COVID-19 patients than control subjects (p < .05). Conclusion: Patients with COVID-19 demonstrate significantly higher culture positivity on conjunctival flora than the control subjects.Öğe In Vitro Efficacy of Ceftazidime-Avibactam on Carbapenem-Resistant Pseudomonas aeruginosa Isolates(Inonu University, 2025) Mansur, Ahmet; Gündüz, AytenPseudomonas aeruginosa is the main Pseudomonas species causing hospital infections. Ceftazidime-avibactam (CZA) is a new beta-lactam/beta-lactamase inhibitor combination effective against carbapenem-resistant P. aeruginosa isolates. The aim of this study was to evaluate the in vitro activity of CZA against carbapenem-resistant P. aeruginosa isolates. In hospitalized patient culture samples, 190 isolates that were evaluated as significant growth and identified as P. aeruginosa with the Vitek 2 Compact automated system (BioMérieux, France) and determined as imipenem resistant (? 8 mg/L) and meropenem resistant (? 16 mg/L)with the same system were included in the study. 88% (167/190) of P. aeruginosa strains were isolated from patients in intensive care units and 78% (148/190) from respiratory tract samples. CZA activity was studied with disk diffusion test (10-4 µg disk) and zone diametersÖğe Kan kültürlerinden izole edilen staphylococcus aureus’un antibakteriyel direnç oranları: 8 yıllık retrospektif değerlendirme(Malatya Turgut Özal Üniversitesi, 2024) Gündüz, Ayten; Mansur, AhmetAmaç: Hastane kaynaklı kan dolaşımı enfeksiyon etkenlerinden olan Staphylococcus aureus (S. aureus) hızlı antibiyotik direnci geliştirmesi nedeniyle yüksek mortalite ve morbidite sebebidir. Bu çalışmada 2015-2022 yılları arasında kan kültürlerinden izole edile S. aureus etkeninin antibiyotik direnç profilinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Materyal ve Metot: Yapılan çalışmada, Malatya Turgut Özal Üniversitesi Tıp Fakültesi Eğitim ve Araştırma Hastanesi Mikrobiyoloji Laboratuvarına 2015-2022 yılları arasında gönderilen kan kültürü örneklerinden izole edilen S. aureus suşlarının antimikrobiyal direnç oranları retrospektif olarak incelenmiştir. BACTEC (BectonDickinson, ABD) ve RENDER BC (Zhuhai,China) otomatize kan kültür sistemlerinde inkübe edilen şişelerden üreyen Gram-pozitif kok formundaki suşların tür identifikasyonu ve antibiyotik duyarlılık testleri, VITEK 2 Compact® (bioMeriéux, Fransa) otomatize sistemi ile yapılarak antimikrobiyal ajanların minimum inhibitör konsantrasyon düzeyleri (MIK) tespit edilmiştir. European Committee on Antimicrobial Susceptibility Tests (EUCAST) kriterlerine göre minimum inhibitör konsantrasyon düzeyleri değerlendirilmiştir. Bulgular: S. aureus suşlarında en yüksek direnç oranı penisilinde (%79,4) görülmektedir. Direnç oranı en düşük antibiyotikler ise sırasıyla tigesiklin (%4,4) ve linezolid (%5,7) olarak bulundu. Vankomisine direnç gözlenmemiştir. Metisiline dirençli izolat oranı %31,3 idi. Servis ve cinsiyet dağılımlarına bakıldığında tüm antibiyotiklerde direnç oranlarının erkek hastalarda kadın hastalar göre yüksek, yoğun bakım servislerinde de diğer servislere göre yüksek olduğu görülmektedir. Yıllara göre direnç oranları değerlendirildiğinde, 2019-2022 yıllar arasındaki daptomisin, fusidik asit, fosfomisin, gentamisin, linezolid, tetrasiklin teikoplanin ve tigesiklin direnci 2015-2018 yılları arasındaki dirence göre anlamlı yüksek bulundu. Sefoksitinde ise 2015-2018 yılları arasındaki direnç oranı 2019-2022 yıllar arasındaki direnç oranına göre anlamlı yüksek bulundu. Sonuç: S. aureus’un sebep olduğu kan dolaşımı enfeksiyon tedavisinin etkili ve hızlı yapılabilmesi için bölgesel antibiyotik direnç profilinin izlenmesi ve değişen direnç profillerine göre tedavi protokollerinin düzenlenmesi gerekmektedir.Öğe Klinik örneklerden izole edilen Enterococcus faecalis ve Enterococcus faecium suşlarında antibiyotik dirençlerinin değerlendirilmesi: 8 yıllık analiz(Malatya Turgut Özal Üniversitesi, 2025) Mansur, Ahmet; Gündüz, AytenAmaç: Enterokoklar gastrointestinal sistem flora elemanlarından olup, gerek hastanede gerekse toplumda endojen kaynaklı enfeksiyonlara neden olurlar. Çoğu enterokok türü aminoglikozidlere ve sefalosporinlere karşı doğal olarak dirençlidir. E. faecium izolatlarının neredeyse tümü ampisiline dirençli olup; kloramfenikol, tetrasiklinler, makrolidler, linkozamidler, glikopeptitler, florokinolonlara karşı yaygın olarak direnç mekanizmaları geliştirmeye devam etmektedirler. Bu çalışmada hastanemiz kliniklerindeki yatan hastalardan mikrobiyoloji laboratuvarına gönderilen farklı kültür örneklerinden izole edilen E. faecalis ve E. faecium suşlarının çeşitli antimikrobiyallere direnç oranlarının retrospektif olarak belirlenmesi amaçlanmıştır. Materyal ve Metot: Mikrobiyoloji laboratuvarına ocak 2015- Aralık 2022 tarihleri arasında tüm kliniklerden gönderilen yatan hasta kültür örneklerinde üreyen 631 enterokok izolatı (372 E. faecalis ve 259 E. faecium) retrospektif olarak değerlendirilmiştir. İdentifikasyon ve antimikrobiyal duyarlılık testleri (ADT) için Vitek 2 Compact otomatize sistemi (BioMérieux, Fransa) kullanılmıştır. ADT sonuçları Minimum İnhibitör Konsantrasyon (MİK) değerlerine göre European Committee on Antimicrobial Susceptibility Testing (EUCAST) klavuzları ile değerlendirilmiştir. Verilerin istatistiksel analizi için SPSS 17 (SPSS Incorporated, Chicago) programı kullanılmıştır. Bulgular: E. faecalis ve E. faecium suşları en sık olarak Yoğun Bakım Ünitelerinden (YBÜ) (%61.8) gönderilen örneklerden ve en sık olarak idrar örnekleri (%59.1) ve kan örneklerinden(%30.9) izole edilmiştir. Sekiz yılda izole edilen E. faecalis suşları için vankomisin (%0.5), teikoplanin (%0.5), linezolid (%1.1) ve ampisilin (%1.3); E.faecium suşları için tigesiklin (%3.9) ve linezolid (%4.7) direnç oranı en düşük antimikrobiyaller olarak saptanmıştır. Sonuç: YBÜ’lerimizde izole edilen enterokok türü çoğunlukla E. faecalis (%59) olduğundan, hastaların kliniğine göre ampisilin veya glikopeptidler öncelikle tercih edilebilecek antimikrobiyallerdir. Linezolid ve tigesiklin ise daha dirençli tür olan E. faecium’un etken olarak izole edildiği enfeksiyonlarda tedavi seçenekleri arasında yer almalıdır. Bu yaklaşım ile antimikrobiyal direnç oranlarının sürekli olarak izlenmesi dirençli izolatlar ile oluşabilecek hastane enfeksiyonlarının önlenmesine katkı sağlayacaktırÖğe Relationship between Itching and the Presence of Demodex Species in the External Auditory Canal in Patients with Chronic Ear Itching(2024) Tecimer, SEVİLAY Hançer; Gündüz, AytenObjective: The aim of this study was to investigate the relationship between ear itching and Demodex and to reveal the presence of Demodex in the aetiology of ear itching. Our study will contribute to this area, where there is a limited number of studies in the literature, and treatment planning can be provided by considering this aetiology in patients with chronic ear itching. Material and Methods: Fifty-two patients with chronic ear itching and 51 patients without itching were included in the study. The patients’ itching severity was assessed with the VAS (visual analog scale). A sample with the plug was taken from the external auditory canal. Demodex mites were investigated by examining the obtained samples using a light microscope. Results: There was no statistically significant difference between the groups with and without ear itching in the presence of Demodex mites (p=0.09). However, Demodex positivity was found to be higher in the patient group with itching (53.8%). There was no statistically significant relationship between the presence of Demodex and VAS scores measuring itching severity (p=0.89). Conclusion: In our study, the presence of Demodex mites was found to be numerically higher in patients with chronic ear itching. We believe that Demodex mites play a role in the aetiology of ear itching.Öğe Rotavirüs-adenovirüs pozitifliğinin prevalansı: 5 yıllık retrospektif değerlendirme(Malatya Turgut Özal Üniversitesi, 2022) Gündüz, AytenAmaç: Çalışmamızda, hastanemize başvuran hastalarda rotavirüs ve adenovirüs sıklığını belirlemeyi amaçladık. Materyal ve Metot: Malatya Eğitim ve Araştırma Hastanesi Mikrobiyoloji Laboratuvarına Ocak 2015-Aralık 2019 tarihleri arasında gelen gaita örneklerinde rotavirüs ve adenovirüs antijenleri immünokromatografik kaset test yöntemi ile çalışıldı, sonuçlar retrospektif olarak değerlendirildi. Bulgular: Çalışmaya dahil edilen toplam 126124 gaita örneğinin 15288’inde (%12,1) viral antijenler saptandı. Pozitif örneklerin 13706’sı (%89,7) rotavirüs, 1582’si (%10,3) adenovirüs olarak tespit edildi. Adenovirüs ve rotavirüs pozitiflik oranları incelendiğinde cinsiyetler arasındaki fark istatistiksel olarak anlamlı değildi (p>0.05). Adenovirüs pozitifliği 0-2 yaş arasında, 2 yaşından yüksek hastalara göre anlamlı olarak yüksek bulundu (p<0,001). Sonuç: İshal etyolojisinin doğru ve hızlı bir şekilde belirlenmesi sonucunda uygulanacak uygun tedavi, mortalite ve morbidite oranlarını önemli ölçüde düşüreceği kanaatindeyiz.Öğe The Effects of COVID-19 Infection Control Measures on the Frequency of Rotavirus and Enteric Adenovirus in Children(2022) DUMAN, YUCEL; YAKUPOGULLARI, YUSUF; Gündüz, AytenObjective: The coronavirus disease 2019 pandemic has caused many changes in our lifestyle, such as the flow of our daily lives, communica- tion between individuals, traveling, eating, and drinking habits. These changes have reduced the risk of viral infections. In this study, it was aimed to examine the changes in the frequency of rotavirus and enteric adenovirus in children due to changes in lifestyle such as hand hygiene, physical distance and eating habits in individuals before and during the COVID-19 pandemic. Material and Methods: We analyzed data obtained from the labora- tory electronic records of hospitals in our region to assess the changes of rotavirus and adenovirus frequency and number of patients admit - ted to the hospital during the COVID-19 pandemic period compared to pre-pandemic years. Rotavirus and enteric adenovirus antigens were studied using a qualitative immunochromatographic method. Results: Between January 2018 and July 2021, a total of 68.504 patient samples were tested, 60.513 (88.3%) before the COVID-19 pandemic and 7991 (11.7%) during the pandemic. Mean age of the patients was deter- mined as 4.7 years. Before the pandemic, a total of 6.815 (11.3%) sam- ples for rotavirus and 1.873 (3.1%) samples for adenovirus were found positive. During the pandemic period, a total the 598 (7.5%) samples for rotavirus and 164 (2%) samples for adenovirus were found positive. Monthly median test numbers for rotavirus and adenovirus significant- ly fell about 75% (1.926 vs 493, p< 0.001). In addition, monthly median positivity rates of rotavirus (10.9% vs 7.1%, p= 0.002) and adenovirus (2.9% vs 1.8%, p< 0.001) reduced about 35% and 38%, respectively, after the onset of the pandemic as compared to the pre-pandemic years. The decrease in mean monthly test numbers and the reduction in the frequency of positive samples collectively indicated that the frequencies of both pathogens substantially reduced during the pandemic because of infection control measures. Conclusion: The fact that the COVID-19 pandemic forces us to comply with infection control rules and change our lifestyle shows us that these rules are very important not only in controlling the pandemic, but also in controlling other viral infections.Öğe The frequency and distribution of gastrointestinal parasites before and during the COVİD-19 pandemic(Malatya Turgut Ozal University, 2023) Gündüz, AytenBackground: In our study, we aimed to determine the distribution of intestinal parasites detected in patients admitted to our hospital before and during the COVID-19 (Corona virus disease-2019) pandemic. Materials and Methods: Stool samples that came to the Microbiology Laboratory of our hospital in 2019 (before the COVID-19 pandemic) and 2021 (the period of the COVID-19 pandemic) were examined under the light microscope with the native-lugol method after the macroscopic examination to investigate intestinal parasites. Cellophane tape samples taken were Enterobius vermicularis (E. vermicularis) and Taenia spp. evaluated in terms of. Results: Parasites were detected in 1260 (6%) of a total of 20973 samples received in 2019 and in 426 (8.9%) of a total of 4751 samples received in 2021. Parasite positivity in 2021 was found to be significantly higher than in 2019. The rates of Giardia intestinalis (G. intestinalis), Ascaris lumbricoides (A. lumbricoides) and E. vermicularis were significantly higher in 2019 compared to 2021. Entemoeba histolytica/dispar (E. histolytica/dispar) and Entemoeba coli (E. coli) positivity were found to be significantly higher in 2021 than in 2019. The positivity rates in the 0-5 and 6-12 age groups were significantly higher in 2021 compared to 2019. The number of samples coming from the pediatrics and immunology-allergy department was found to be significantly higher in 2021 than in 2019. The number of samples coming from the departments of internal medicine and infectious diseases was found to be significantly higher in 2019 compared to 2021. Conclusions: We think that compliance with personal hygiene rules, social isolation and health education is effective in reducing some of the parasitic infections in the COVID-19 pandemic. We believe that the data obtained can be a guide in the fight against parasitic infections during pandemic periods.Öğe X'e bağlı agamaglobulinemi hastalarında uygulanan COVID-19 tedavi prosedürleri(Malatya Turgut Özal Üniversitesi, 2024) Köse, Hatice; Ciftci, İhsan; Gündüz, AytenAmaç: COVID-19 pandemisi 2019 yılında başlayan ve birçok kişinin ölümüne neden olan küresel bir salgındır. X'e bağlı agamaglobulinemi (XLA) B hücrelerinin oluşumunu engelleyen genetik bir hastalıktır. İmmünoglobülin replasmanı ile ömür boyu tedavi gerektirir. Bu bireylerde olgun B hücrelerinin olmamasının COVID-19 seyrini olumsuz yönde etkileyebileceği düşünülmektedir. Toplumdaki bazı bireylerde olduğu gibi bu bireylerde COVID-19 enfeksiyonunu hafif atlatanlar görülmüştür. Bu çalışmada PCR ile COVID-19 tanısı konulan XLA hastalarının COVID-19 süreçleri ve bu hastalara uygulanan tedaviler ele alınmıştır.Materyal ve Metot: Bu derlemede 15 Kasım 2021'e kadar PubMed, Web of Science, TRDizin ve Dergi Park web sitelerinde yayınlanan çalışmalar ele alındı. İngilizce ve Türkçe dilinde yapılmayan ve tam metni olmayan çalışmalar elendi. Bu çalışmalar arasından yalnızca XLA hastalarına ait COVID-19 olgu vakaları seçildi. Seçilen 16 makalede toplam 22 vaka incelendi.Bulgular: Vakaların büyük çoğunluğunun COVID-19 süreçlerini daha ağır ve uzun süreli geçirdiği gözlemlendi. Bu hastalarda tedavi için antiviraller, anti-SARS-CoV-2 nötralize edici antikorlar ve immünomodülatör ajanlar kullanıldığı belirlendi.Sonuç: XLA sahip bireylerde tedavi için antiviraller ve anti-SARS-CoV-2 nötrolize edici antikorların etkili olduğu düşünülmüştür.
